فشارخون بالا (HBP) شرایط پزشکی خاصی است که می تواند منجر به بیماریهای قلبی/عروقی، سکته قلبی و… گردد. فشار خون در واقع نیرویی است که خون برروی دیواره شریان ها به هنگام پمپاژ خون توسط قلب، ایجاد میکند. فشارخون بالا در سال های اخیر از شیوع بالایی برخوردار بوده است و امارها نشان میدهد که تقریبا از ۳ بزرگسال یک نفر دارای مشکلات مرتبط با فشار خون است. بسیاری از افرادی که دارای فشار خون هستند ممکن است خود از وضعیتشان آگاهی نداشته باشند. آمارها نشان میدهد بیش زا ۱۵ % افراد اطلاعی از مشکل فشارخون خود ندارند. عوامل مختلفی می توانند باعث ایجاد فشار خون در افراد گردند و آن را مستعد کنند. استرس، مصرف سیگار و الکل، افزایش سن، دیابت، چاقی، چربی خون بالابیماریهای مزمن کلیوی و… از جمله این عوامل هستند. فشار خون به دو نوع اولیه و ثانویه تقسیم میگردد؛ در نوع اولیه که در بین ۹۰ الی ۹۵ درصد بزرگسالان شایع است علت مشخصی نداشته و بعد از مدتی به تدریج خود را نشان میدهد اما نوع ثانویه به دلیل علل اشاره شده فوق شکل گرفته و در بین ۵ الی ۱۰ درصد از بزرگسالان شایع است و البته فشارخون شدیدتری را موجب میگردد. اصولا درمان فشار خون درمانی تلفیقی از تغییر سبک زندگی (ورزش کردن، کاهش استرس، کنار گذاشتن سیگار و…) برای پیشگیری از ابتلا و دارودرمانی

می باشد. داروهای متعددی برای کاهش فشار خون مورد استفاده قرارمیگیرند. هرکدام از این داروها در کنار تاثیراتی که در کاهش فشار خون دارند تاثیرات جانبی خاصی نیز داشته و بر عملکردهای روزمره زندگی و از جمله عملکرد ج ن س ی افراد نیز ممکن است تاثیراتی داشته باشند. باید اظهار داشت در مورد بسیاری از این داروها مطالعاتی که به بررسی تاثیرات جانبی آن بر عملکرد ج ن س ی پرداخته شده باشد وجود ندارد و در مورد برخی دیگر نیز نتایج مطالعات هنوز جای بحث دارد. بنابراین انچه که اشاره میگردد صرفا نتایج اولیه بوده و هنوز در حد حدس و گمان است.
اولین دسته از داورهایی که برای فشار خون مورد استفاده قرارمیگیرندداروهای ادراراور هستند. این داروها از طریق کاهش سدیم بدن در کنترل فشار خون کمک خواهند کرد. در کنار عوارض جانبی متعددی که برای این داروها گزارش شده، ممکن است در درصد بسیار کمی از افراد باعث ناتوانی ج ن س ی گردند. دیوریل، لازیکس، اسیدریکس، لوزول، زاروکسیلون و… انواعی از این داروها هستند.
دسته دوم بتابلاکرها یا مسدود کننده ها بتا هستند. این گروه از داروها ضربان قلب را کاهش داده و از این طریق باعث می شوند قلب خون را با فشار کمتری پمپاژ نماید. داروهایی نظیر سکترال، تنورمین، زبتا، لوپرسون، لواتول، ایندرال و… از جمله این داروها هستند. در کنار عوارضی مانند آسم، سردی دست و پا، بی خوابی و… ممکن است ناتوانی ج ن س ی بویژه در مردان (بدکارکردی نعوظ )را باعث گردند.
مسدود کننده های گیرنده آنژیوتنسین IIداروهایی هستند که تاثیرات آنژیوتنسین (ماده ای شیمایی که باعث نازک شدن دیواره شریانی میگردد) را مسدود می کنندو باعث تنگ شدن رگ های خونی میگردند در نتیجه فشار خون کاهش پیدا میکند. آتاکاند، آواپرو و… نمونه ای از این داروها هستند. در ارتباط با این داروها عوارض مربوط به عملکرد ج ن س ی گزارش نشده است.
مسدود کننده های کانال کلسیم دسته بعدی داروها هستند. این داروها مانع از رسیدن کلسیم به سلول ها قلب و شریان ها میگردند. در صورتیکه کلسیم به این سلول ها برسد شاهد انقباضات شدید قلب خواهیم بود. این داروها این از طریق ممانعت از ورود کلسیم انقباضات قلبی را کاهش میدهد. گزارشی از تاثیرات منفی این داروها بر عملکرد ج ن س ی ارائه نشده است.
گروه بعدی مسدود کننده های آلفا هستند. کاردورا، مینی پرس و هایترین از جمله این داروها هستند. برای این داروها نیز گزارشی از مشکلات ج ن س ی ارائه نشده است.
آگونیست ها گیرنده آلفا-۲ گروه بعدی از داروهای ضدفشارخون هستند. این داروها از طریق کاهش فعالیت سمپاتیک (در تولید ادرنالین) باعث کاهش فشار خون میگردند. برای این دسته از داورها نیز گزارشی مبنی بر تاثیرات منفی بر عملکرد ج ن س ی وجود ندارد.
گروه دیگری از داروهای ضدفشارخون، آگونیست های مرکزی هستند.آلدومت، کاتاپرس، وایتنسین و تنکس از جمله این داروها هستند. مطالعات نشان داده بیماران مردی که از این داروها استفاده میکنند ممکن است دچار مشکلاتی از قبیل مشکل در نعوظ (دستیابی، حفظ و نگهداری)، مشکل در برانگیختگی و ارگاسم گردند. البته نتایج در این زمینه در سطح احتمال است.
بازدارنده های آدرنرژیک ثانوی دسته دیگری از داروهای فشار خون هستند که از طریق مسدود گیرنده انتقال دهنده های عصبی در مغز باعث کاهش فشارخون می گردند. این داروها دارای عوارضی مشابه آگونیست های مرکزی هستند. و بویژه در مردان عوارضی در ارتباط با فعالیت ج ن س ی نشان داده اند.
و در نهایت داروهای منبسط کننده رگ های خونی هستند که می توانند باعث آرمیدگی دیوارهای شریانی و رگ های خونی شده و ان ها را باز کنند. از این طریق خون با سیالیت بیشتری در رگ های خونی جریان خواهد داشت. عوارض مرتبط یا عملکرد ج ن س ی برای این داروها گزارش نشده است.
با توجه به انچه که بیان شد، برخی از داروهای ضدفشارخون باعث تاثیراتی بر عملکرد ج ن س ی بویژه در آقایان میگردند. با این حال ممکن است مصرف این داروها در کنار داروهای دیگر تاثیرات بیشتری از خود نشان دهد که در این صورت لازم است حتما با پژشک معالج مشورت صورت گیرد. نتایج مطالعات اتی در این زمینه اطلاعات و دانش ما را افزایش خواهد داد.