گروه درمانیهای گشتالتی
گروه درمانیهای گشتالتی به تجارب تکتک بیماران میپردازند و در عین حال تاکیدشان بر سمینارها، خلوتگاههای هفتگی و کارگاههای کوتاه مدت است. این ویژگیها تا حدودی محصول شخصیت قوی پرلز، رهبر جنبش گشتالتی است. گشتالت درمانی بیماران را به زمان حال آگاه میکند و کاری میکند تا نسبت به حضورشان در دنیا آگاهی یابند. در گروه درمانی این هدف از طریق تمرکز بر تکتک افراد محقق میشود. درمانگر روی یک بیمار متمرکز میشود و بیماران دیگر نقش مشاهدهکننده را ایفا میکنند. نام این رویکرد صندلی داغ نام دارد. بیماران باید احساسات و رفتارشان را تجربه کنند یعنی ذهنشان را کنار بگذارند و آنها را حس کنند. بقیه اعضای گروه باید در مورد فردی که روی صندلی نشسته اظهار نظر کنند(کوری و کوری، ترجمه نقشبندی و همکاران، ۱۳۸۲).