بی میلی ج ن س ی شاید شایع ترین اختلال ج ن س ی در زنان باشد. بی میلی ج ن س ی به عنوان کمبود یا فقدان خیالپردازی های ج ن س ی و میل برای فعالیت ج ن س ی توصیف شده است.بعلاوه بی میلی ج ن س ی به ناتوانی مداوم زن برای رسیدن به حالت لزج سازی کافی و حالت نعوظ کلیتوریس در جریان فعالیت ج ن س ی برمیگردد. فقدان این گونه پاسخ های فیزیولوژیک می تواند موقتی و یا در طول دوره زندگی وجود داشته باشد، بعلاوه می تواند کلی (در تمام شرایط با فقدان پاسخ های فیزیولوژیک روبه رو باشد) و خاص (در شرایط و موثعیت های خاص این مساله اتفاق افتد)باشد. از هر سه زن یک نفر بی میلی قابل توجهی را در فعالیت ج ن س ی تجربه می‌کنند و با توجه به اینکه سطح میل ج ن س ی در هر زن متفاوت می باشد، لذا برای هر زن منحصر به فرد است.بی میلی ج ن س ی می تواند بی میلی ج ن س ی موقعیتی باشد؛ یعنی در شرایط خاصی بوجود آید و یا بی میلی نسبت به شریک ج ن س ی باشد و یا ترکیبی از این دو به همراه علائم روانی و فیزیکی خاص خود. فقدان پاسخ های فیزیولوؤیکی که منجر به روان سازی مهبلی می گردد، مستقیما برروی میل ج ن س ی و برانگیختگی و متعاقبا بر روی ارگاسم و رضایتمندی ج ن س ی در طول آمیزش ج ن س ی تاثیرمی گذارد.
ویلیام مسترز و ویرجینیا جانسون اولین افرادی بودند که به طور دقیق روی پاسخ های فیزیولوژیک ج ن س ی مرتبط با برانگیختگی به مطالعه پرداختند. آن ها در مطالعات خود سطوح پاسخ های ج ن س ی را شناسایی نمودند که مرحله اول برانگیختگی و تههیج نام گرفت. در کنار این مدل، مدل های دیگری که بیشتر بر ابعاد عاطفی برانگیختگی تاکید داشتند شکل گرفتند و مراحل اصلی در پاسخ های ج ن س ی را شامل میل، برانگیختگی و ارگاسم درنظر گرفتند. بی میلی ج ن س ی در حقیقت برروی تمام این ابعاد تاثیر منفی خواهد داشت. به طور معمولی وقتی زنی از نظر ج ن س ی برانگیخته می شوداولین پایخ های فیزیولوریکی که تجربه خواهد کرد، انبساط خون در رگ های محل لگن خواهد بود؛ این وضعیت اجازه میدهد که خون به میزان بیشتر و با روانی بیشتر در ناحیه تناسلی جریان پیدا کند. این افزایش جریان خون باعث شکل گیری ترشحات دیواره رگ های خونی میگردد که در نهایت به روان سازی مهبلی قبل و در حین آمیزش ج ن س ی منجر می شود در شکل دادن به ارگاسم لذت بخش موثر است.همچنین این فرایند افزایشی خون باعث برآمدگی بیشتر کلیتوریس و نیز اماده سازی رحم می شود.به طور همزمان لب های داخلی و بیرونی مهبل برای انجام آمیزش منبسط میگردند و تمام این فرآیندها باعث ایجاد روانسازی مهبلی و تسهیل در امر دخول و آمیزش ج ن س ی میگردند. در زنانی که اختلال بی میلی ج ن س ی وجود دارد، عموما پاسخ های فیزیولوژیکی اشاره شده اتفاق نمی افتند و یا در طول فعالیت ج ن س ی ادامه پیدا نمی کنند و برای مثال حین آمیزش ج ن س ی زن با خشکی واژن مواجه می شود که رسیدن به ارگاسم را مشکل ساز کرده و نارضایتی ج ن س ی را باعث میگردد.
علل:
به طور کلی بی میلی ج ن س ی مساله ای چند بعدی بوده و در شکل گیری آن عوامل مختلفی دخالت دارند. وضعیت سلامت عمومی فرد، وجود بیماری های روانی نظیر افسردگی، وضعیت هورمون های ج ن س ی ، استرسورهای زندگی، نارسایی در غدد درون ریز، بیماریهای عروقی پیرامونی و حتی مصرف دارو و تاثیرات جانبی آن ها از جمله عوامل بسیار موثر در شکل دادن به این اختلال هستند.وجود عوامل مختلف شکل دهنده به این اختلال می تواند باعث شود زنانی که این وضعیت راتجربه می کنند، تفاوت های عمیقی را نیز با هم داشته باشند. برای مثال با توجه به اینکه سطح میل ج ن س ی از زنی به زن دیگر بسیار متفاوت و متغیر است؛ممکن است زنانی که میل فعالی به داشتن رابطه ج ن س ی ندارند، دریک شرایط عاشقانه بتوانند رابطه قابل قبولی داشته باشند؛ به این شرایط میل واکنشی می‌گویند که درست در نقطه مقابل میل خود انگیخته قرارمی‌گیرد.معمولا زنانی که دارای این اختلال شناخته می شوند، با فقدان پاسخ های فیزیولوژیک مواجه بوده که نتیجه آن آمیزش دردناک و همراه با نارضایتی در زن و شریک ج ن س ی او خواهد شد. این مساله باعث می شود که زن از آمیزش و فعالیت ج ن س ی و روابط عاطفی و صمیمانه خود کاسته و با مشکلات ارتباطی مواجه شود.علل این اختلال واقعا پیچیده هستند.
آسیب های فیزیولوژیکی در درجه اول اهمیت قرار دارند. برای مثال:
• آسیب به رگ های خونی ناحیه لگنی باعث کاهش جریان خونرسانی مناسب می شوند
• آسیب به نورون های عصبی ناحیه لگنی باعث کاهش برانگیختگی و تحریک ج ن س ی می گردند
• وجود بیماری های قلبی، فشار خون بالا، دیابت
• زایمان
• مشکلات تیروئید، مشکلات کلیوی و برداشتن تخمدان
• کاهش هورمون های ج ن س ی در اثر افزایش سن (یائسگی)
• تاثیرات جانبی داروها (داروهای ضد افسردگی، داروهای ضد سایکوز، داروهای ضد فشار خون، مسکن ها، داروهای ضد بارداری)
علل روانشناختی
• افسردگی
• استرس
• سوء استفاده ج ن س ی و یا آزار جنسی
• محرومیت و داغدیدگی
• عزت نفس پایین
• مشکلات عاطفی و ارتباطی با همسر یا شریک جنسی
• وسواس فکری، اضطراب و…

درمان:
درمان اختلال بی میلی ج ن س ی کاملا بستگی به علل شکل دهنده آن دارد.وقتی که دلیل اصلی مشکلات فیزیکی باشد، طبیعتا بعد از شناسایی مشکل اصلی، اقدام به درمان آن می شود.بیشتر زنانی که دارای مشکلاتی در زمینه لزج سازی واژن هستند، معمولا دارای کاستی در میزان هورومون های ج ن س ی خود هستند بویژه اگر زنان در سن یائسگی خود باشند. عموما این قبیل مشکلات از طریق درمان های جایگزین هورمونی بهبود پیدا می کنند. بعلاوه ابزارهایی برای رفع مشکلات مرتبط با فرآیند خونرسانی نظیر (Eros-CDT ) نیز وجود دارند که کاربرد آن ها مفید گزارش شده است. این ابزار که نوعی پمپ خلاء می باشد که در بالای ناحیه کلیتوریس قرار می گیرد که از طریق مکش باعث افزایش و تسهیل جریان خونرسانی به ناحیه مهبلی میگردد. این درمان از سال ۲۰۰۰ وارد چرخه های درمانی برای این اختلال شده است. داروی سیلدنفیل (ویاگرا )نیز می تواند باعث افزایش جریان خون در ناحیه تناسلی زنان می گردد.
در ارتباط با منشاء روانی اختلال شاید رواندرمانی شایع ترین درمان مورد استفاده برای مولفه های روانشناختی است. سکس تراپی نیز با تکیه بر آموزش های خاص سعی دارد که باعث کاهش مشکلات ج ن س ی افراد گردد. در فرآیندهای درمانی مورد استفاده در این حوزه ونیز در روان درمانی با تمرکز بر مشکل در جریان روابط بین فردی، شناسایی دقیق مشکل، تفکیک علل از یکدیگر، بهبود روابط و عواطف، برنامه های آموزشی مهارت های ج ن س ی و ارتباطی، استراتژی های حل مساله برای رفع مشکلات اقدام می شود. که این ماسله مستلزم مراجعه به متخصص سلامت روان می باشد.بعلاوه چنان مشکلات نتیجه تعارضات زناشویی باشد، از زوج درمانی و یاخانواده درمانی نیز استفاده می گردد؛ بویژه اینکه اغلب زوجین مشکلات ج ن س ی را همزمان با تعارضات ارتباطی و پیرو آن افزایش انتظارت ج ن س ی تجربه می کنند.